Iedereen kan zich afvragen: “Hield ik ooit wel oprecht van iemand? Houdt men echt van mij? Wordt liefde uit haat geboren?”.

We kunnen ons allemaal bijzonderheden, fragmenten van zinnen, schijnbaar nietszeggende onbenulligheden herinneren: vernedering, onoplettendheid, het onvermogen en de onwil elkaar te begrijpen, te waarderen en te koesteren. Het raakt ons recht in ons hart en vernietigt onze ziel.

We proberen de pijn te verdoven met alcohol en onverschilligheid, lijden nog meer en vervallen in een leegte, waaruit duistere en wrede gedachten groeien.

Kunnen we uit deze cirkel losbreken?

Onze heldin was in staat het te doen. Ze heeft zich aan het gevaar kunnen onttrekken. Op de ruïnes van haar verleden creëerde zij nieuwe voorwaarden.

De bloemen zijn het verlangen naar een bewustzijnsverruiming.

Iets scheppen kan immers alleen door te kunnen liefhebben.